Choshin Chibana

Choshin Chibana był okinawskim artystą sztuk walki, który opracował karate stylu Shorin-ryu na podstawie tego, czego nauczył się od Anko Itosu.

Choshin Chibana był okinawskim artystą sztuk walki, który opracował karate stylu Shorin-ryu na podstawie tego, czego nauczył się od Anko Itosu. Choshin Chibana był także nazywany "Ostatnim Wojownikiem z Shuri". W 1928 roku Choshin Chibana nadał nazwę karate Ankō Itosu "Shorin-Ryu", co jest japońską nazwą ryu dla okinawskiego stylu karate, oznaczającą "mały styl leśny".

Spuścizna mistrza Anko Itosu

W odmienności od przypadku Mistrza Sokona Matsumury, który napotkał znaczne trudności w pozyskaniu ucznia dorównującego jego umiejętnościom, Mistrz Anko Itosu cieszył się obfitością utalentowanych uczniów, co może być spowodowane jego zaangażowaniem w propagowanie Karate na Okinawie poprzez wprowadzenie go do regularnego systemu edukacji publicznej. Wśród najbardziej znanych uczniów Mistrza wymienić można Anbuna Tokudę, Yuchoka Higę, Gichina Funakoshiego oraz Choshina Chibanę.

Po śmierci Mistrza Itosu, jego uczniowie byli w konflikcie co do wyboru jego następcy, lecz to Chibana w końcu objął tytuł Wielkiego Mistrza tego stylu. Dla wielu stanowiło to moment narodzin stylu Shorin-ryu, podczas gdy inni traktowali to jako konsolidację już istniejącej tradycji. Mimo to, Tokuda i Motobu pozostali oddani nauczaniu swojego Mistrza, i choć nie całkowicie uznawali autorytet Chibany, nie narażali integralności stylu na rozłam. Natomiast Funakoshi próbował osiągnąć to, czego nie udało się jego Mistrzowi, a mianowicie przekształcić Karate w japońskim kontekście.

Krótka nota biograficzna

Mistrz Choshin Chibana wyłania się jako wybitna postać w gronie współczesnych mistrzów Karate-do.

Choshin Chibana urodził się 5 czerwca 1885 roku w wiosce Shuri Tori-Hori na Okinawie (miasto Naha, dzielnica Shuri Tori-Hori). Pochodził z rodziny o szlachetnej historii, która wywodziła swoje pochodzenie od gałęzi dworu Katsuren i Choharu, księcia Kochinta, piątego syna króla Shoshitsu (Tei). Kiedy cesarz Meiji Mutsuhito zakazał systemu kastowego w Japonii, rodzina Chibany straciła swoje tytuły i status społeczny i zmuszona była samodzielnie utrzymywać się z produkcji sake.

W 1899 roku Choshin Chibana rozpoczął naukę sztuk walki pod kierunkiem Ankō Itosu. Rozpoczął trening w wieku 13 lat pod okiem Yasutsune "Anko" Itosu w 1898 roku, gdy uczęszczał do Okinawskiej Szkoły Średniej Kenritsu Dai-Ichi. Choshin Chibana uczył się pod okiem Ankō Itosu przez trzynaście lat, aż osiągnął wiek 28 lat. Ankō Itosu zmarł w wieku 85 lat, a Chibana kontynuował samodzielną praktykę przez kolejne pięć lat. Następnie otworzył swoje pierwsze dojo w dzielnicy Tori-hori, mając 34 lata. Później otworzył drugie dojo w dzielnicy Kumojo w Naha City.

Naukę prowadził u Mistrza Itosu aż do śmierci swego mistrza, która miała miejsce 26 stycznia 1915 roku, kiedy Itosu osiągnął wiek 85 lat. Pięć lat po zgonie swego mistrza, Chibana zaczął sam nauczać. Początkowo prowadził lekcje w Tottori-bori, a gdy jego reputacja się rozprzestrzeniła, otworzył drugą szkołę walki w Kumo-cho w Naha. W 1929 roku przeniósł się do pałacu Barona Nakijina w wiosce Gibo (Shuri) i nazwał swoją szkołę Tode Kenkyu Sho (Klub Badań To-de). W 1935 roku przyjął nazwę Shorin-Ryu, która miała te same chińskie znaki co "Mały Las" (Shaolin), przy jednoczesnym zachowaniu tej samej wymowy co słowo "Kobayashi".

Wpływ II wojny światowej

Mistrz Chibana pozostał na Okinawie podczas II wojny światowej, a po zniszczeniu Shuri przez Amerykanów w 1945 roku, cudem uniknął śmierci. Przebywał na półwyspie Chinen do 1948 roku, po czym powrócił do Giho-cho (Shuri), aby wznowić nauczanie w swojej szkole walki.

Bitwa o Okinawę podczas II wojny światowej zniszczyła Choshina Chibanę. Stracił swoją rodzinę, środki do życia, swoje dojo, wielu uczniów i ledwo ocalał. W tym czasie był zmuszony uciekać przed wojną. Po wojnie udało mu się wrócić do Shuri z wioski Chinen i ponownie rozpocząć nauczanie. Na początku nauczał w Gibo, a później w innych miejscach w dzielnicy Yamakawa w Shuri i Naha. Ostatecznie przeniósł swoje główne centrum (hombu dojo) z Asato do Mihara.

Po zakończeniu wojny nadal pozostał w Okinawie do 1948 roku, a następnie wyruszył, by ponownie rozpocząć naukę Shorin-Ryu w Giho-cho, będącym częścią miasta Shuri. Rozpoczął tournee po Naha, zakładając akademie w Asato, Jiku, Sakayamachi, Mihara, a ostatecznie w Yamagawa w Shuri. Od lutego 1954 roku do grudnia 1958 roku pełnił także rolę Głównego Instruktora Karate-Do w Wydziale Policji Miasta Shuri. 5 maja 1956 roku powołano Federację Karate Okinawa, a Choshin Chibana objął stanowisko jej pierwszego prezesa, które piastował przez dwa lata. Współzałożył i został prezesem Stowarzyszenia Okinawa Shorin-Ryu Karate-Do.

Doceniony nie tylko na Okinawie

Reputacja Mistrza Chibany jako mistrza karate systematycznie rosła, nie tylko na Okinawie, ale także w całej Japonii.

Chibana pełnił funkcję Doradcy Karate i Starszego Instruktora dla Komisariatu Policji Shuri od lutego 1954 roku do grudnia 1958 roku. W maju 1956 roku powołano Okinawski Związek Karate, a Choshin Chibana został jego pierwszym prezydentem. On i jego współpracownik, Chotoku Kyan, występowali w pokazach karate, aby promować styl karate Shorin-Ryu.

W 1957 roku Choshin Chibana otrzymał tytuł Hanshi od Dai Nippon Butokukai (Wielkiego Japońskiego Stowarzyszenia Cnoty Wojennej). W 1960 roku Chibana otrzymał Pierwszą Nagrodę Sportową od Okinawa Times Newspaper za swoje ogólne osiągnięcia w nauce i praktyce tradycyjnego karate-do okinawskiego.

W 1960 roku odebrał Pierwszą Nagrodę za Wybitne Usługi w Sporcie od Okinawa Taimussu Shinbum w uznaniu wszystkich jego osiągnięć w dziedzinie nauki i praktyki tradycyjnego Karate-Do z Okinawy.

29 kwietnia 1968 roku Mistrz Chibana wprowadził kolejny wymiar prestiżu Karate-Do z Okinawy, otrzymując Order Skarbu IV klasy. Jeszcze w tym samym roku cesarz Hirohito uhonorował go tytułem komandora.

W 1964 roku zdiagnozowano u Mistrza Chibany nieuleczalnego raka gardła. Niemniej jednak ze względu na swoje oddanie sztuce Okinawa Shorin-Ryu, kontynuował nauczanie, mimo postępującego osłabienia organizmu w związku z postępem choroby.

W 1966 roku został przyjęty do Tokijskiego Centrum Badań nad Rakiem na terapię radiacyjną i po pewnej poprawie wrócił do nauczania, przy wsparciu swojego wnuka, Nakazato Akiry (Shorin-ryu 7-Dan). Pod koniec 1968 roku stan zdrowia Chibany pogorszył się i został zmuszony do hospitalizacji w szpitalu Ohama.

Karate-Do-no-Kokoro

Mistrz Chibana wychował ponad 5000 uczniów, wśród których znalazł się Mistrz Katsuya Miyahira, który pełnił funkcję jego asystenta, oraz Mistrz Yoshihide Shinzato (10. Dan), uważany za najważniejszego mistrza poza Okinawą. Był on założycielem Związku Shorin-Ryu Karate-Do w Brazylii oraz Międzynarodowej Federacji Związku Shorin-Ryu Karate-Do, organizacji zrzeszającej najważniejsze federacje stylu Shorin-Ryu z całego świata. Mistrz Chibana zawsze podkreślał, że Karate powinno być traktowane jako sztuka walki, a nie jako dyscyplina sportowa czy forma gimnastyki.

Zawsze powtarzał: "Uważam, że należy unikać traktowania karate jako dyscypliny sportowej, zawsze powinno być ono postrzegane jako sztuka walki”.

Ta filozofia zachowała integralność i autentyczność Karate z Okinawy. Pod koniec roku 1968 stan zdrowia Mistrza Chibany pogorszył się i konieczne stało się przewiezienie go do Szpitala Ohama. Pomimo staranności lekarzy, Mistrz zmarł o godzinie 6:40 rano 26 lutego 1969 roku w wieku 83 lat.

Dla czterech swoich uczniów Chibana Sensei pozostawił dokument napisany techniką kaligrafii, zatytułowany "Karate-Do-no-Kokoro", zawierający pięć zasad dotyczących tej sztuki:

Uczciwość;
Rozwijanie umysłu poprzez trening fizyczny;
Wkładanie zawsze maksymalnego wysiłku;
Unikanie niepotrzebnych konfliktów, bowiem sztuki walki mają służyć obronie przed nieoczekiwanymi zagrożeniami;
Szlachetność ponad wszystko.

Wszystkie te zasady rozpoczynają się od japońskiego słowa "Hitotsu", co podkreśla, że mają one równe znaczenie.

Mistrzowie